birhan keskin

(bkz: ba)

(bkz: enstrümental)
(bkz: aşk)

(bkz: iz)

birhan keskin,22 aralık 1963’te kırklareli’nde doğdu. 1986 yılında istanbul üniversitesi edebiyat fakültesi sosyoloji bölümünü bitirdi. ilk şiirini 1984 yılında yayımladı.

keskin, 1995-1998 yılları arasında arkadaşlarıyla birlikte göçebe dergisi’ni çıkardı. çeşitli yayın kuruluşlarında editör olarak çalışan şairin 1991-2002 yılları arasında ‘delilirikler’, ‘bakarsın üzgün dönerim’, ‘cinayet kışı + iki mektup’, ’20 lak tablet + yolcunun siyah bavulu’ ve ‘yeryüzü halleri’ adlı şiir kitapları yayınlandı.

şairin ilk beş kitabı 2005 yılında metis yayınları tarafından ‘kim bağışlayacak beni’ adıyla tek ciltte toplandı. bu ciltle eş zamanlı olarak şairin yeni kitabı ‘ba’ da okurla buluştu.

(bkz: kuğunun $ikayeti)

(bkz: kapı)

(bkz: penguen)

(bkz: nar)

(bkz: ayrılık)

ben sana yanlış yerden edilmiş bir yemin gibiydim.
beni hep aynı yerimden yaralayan o eve yine de döneyim
döneyim istedim..
döndüğüm döndüğüm ama döndüğüm,
döndüğüm bu sema sensin, döndüğüm..
sen benim kara ömrüme vuran, suyumu harelendiren sevincimdin..

titreme daha fazla kalbim! bağışla kendini artık!
onu da bırak gitsin! o senin ezel gününden kaderin..
sen onu nasılsa bin kere seveceksin..

intihar günleri 1

sana böyle akmaktan çok korktuğum için
oldu herşey
şelaleler de bu yüzden ilgilendiriyor beni...

...dünya çok üzücü bir yerdi savaş filmlerini ve samurayları eskisi gibi sevmiyordum... bir boşluktan aşağı mı bırakıyordum kendimi... teller tenimi çizip canımı mı yakıyordu... mutsuzluğuma mı alışıyordum seni severken, yoksa kan kaybından mı ölüyordum... daha fazla parçalanacak parçam yoktu...

neyse,
sevgilim telefonun öbür ucunda ruffles yiyordu.

ben meleğimin kanatlarını kırdım, ordan geliyorum
siz yine de ikiz bardakları kırmayın...
bir deliydim, elementlerin de ruhları olduğuna inanıyordum,

aklıma suyun intiharı geliyordu hep şelale deyince
divaneliği söylüyordum

sana böyle akmaktan çok korktuğum içindi
şelalenin sinirini bozdum az önce
ordan geliyorum.

"unuttuğum, unutmaya çalıştığım ne varsa bende durmasın. içimde öyle çok ki, her gidenden biriktirdiğim melekler."

"bir yerden aşağı,
çok aşağı düştüm.
zaman:
solgun ve gri bir koridordu,
orada çok üşüdüm."

elimde tuttuğum kim bağışlayacak beni isimli, delilirikler (1991), bakarsın üzgün dönerim (1994), cinayet kışı + iki mektup (1996), yirmi lak tablet + yolcunun siyah bavulu (1999) ve yeryüzü halleri (2002) kitaplarından bir araya getirilerek oluşturulan kitabında, cinayet kışı’ nın girişinde yazdığı bir kaç satır şöyle;

kulağına uzak zamanların sesi çalınanlar,
bir şekilde bu sesi taklit etmeye çalışırlar.
benim yaptığım da bu.
insanın, kendi varlığından hoşnut olarak yaşadığı,
kendi varlığını haklı kıldığı ve kuşku yok ki, yeryüzü
ile barışık yaşadığı ve mutlu olduğu bir zaman vardı.
yoksa bizler bugün bu mutluluğun imgesi için bile
bunca telef olmazdık.

metis yayınları 3. basım 2010

(bkz: tüller ve silah)
(bkz: kışın bana yaptıkları)
(bkz: sahra ve serap)
(bkz: yolcu)

(bkz: şubat)
(bkz: ağrı)
(bkz: koyu kıvam)

güzel yazıyor belli ki merak uyandırdı. tayfa75 adlı arkadaş sayesinde kendisinin kitaplarını almasak da olur sanki.

yaz fotoğrafları’nda şöyle der:

"dışarda kar usulca söylenir
içimde gidilmemiş parklar
dedesi olmamış çocuklar üşür.."

(bkz: yaz fotoğrafları)

"ben hangi kelimeyle girsem akşama,
ben hangi kelimeyle nereye gitsem
yokluğunun renginde depremler düşer boynuma..." diyen şair.

"kendimi acıya teslim ettiğimde hatırladım,
ölünmüyordu, hatırladım." dizelerinin sahibi..